گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را

              تا زودتر از واقعه گویم گله ها را

چون آینه پیش تو نشستم که ببینی

              درمن اثر سخت ترین زلزله ها را

  پرنقش تر از فرش دلم بافته ای نیست

             از بس که گره زد به گره حوصله ها را

ما تلخی نه گفتنمان را که چشیدیم

            وقت است بنوشیم ازاین پس بله ها را

بگذار ببینیم براین جغد نشسته

           یکبار دگر پر زدن چلچله ها را

یکبار هم ای عقل من از عشق میندیش

           بگذار که دل حک بکند مسئله ها را...

                                                     محمدعلی بهمنی