(خوشی) با  (خوبی)بسیار تفاوت دارد.

گاهی بخاطر خوبی ها،باید از خیلی خوشی ها گذشت.

زندگی مثل جدول کلمات متقاطع است.

برای حل مسائل آن باید اول سراغ مسائل کوچکتر رفت.

گاهی مسائل بزرگتر،خودبه خود حل می شوند،

گاهی مسائل نقاط تلاقی دارند،گاهی هم به هم وابسته اند.

مراقب جمله ی(خوب آخرش که چی؟)باش!

بسیاری از آدمها،با همین عبارت ساده،

از انجام خیلی کارهای بزرگ منصرف شده اند.

هر شب بدون هیچ اطمینانی از اینکه فردا هم

بیدار خواهیم شد،برای فردایمان برنامه ریزی

می کنیم و این یعنی(امید)...

امروز از داشته های کوچک زندگی ات لذت ببر!

چرا که بعدها به گذشته نگاه می کنی و می فهمی

که چه موهبت های بزرگی بوده اند...

همیشه امید هست،چون خدا هست.هر وقت احساس کردی

دیگر نمی توانی به جلو گام برداری،بدان قدرتی که تو را به

اینجا رسانده،تا انتهای راه نیز خواهد برد...

یکروز به روزگار گفتم:چرا در چرخ و فلک تو

بعضیها بالا و بعضیها پایین هستند؟

لبخندی زد و گفت:(نگران نباش می چرخد).

تقدیر،ارباب مردمان ترسوست و برده ی مردمان شجاع.

زندگی چه منظره ی دل انگیزی دارد،وقتی پنجره ی آن

به (گذشت)ودر آن به (احترام) گشوده شود...

مهربانی را می توان گاهی از درخت شکوفه زده آموخت،

وقتی که به او لگد می زنیم،بجای تلافی،بر سرمان شکوفه می ریزد...

(مجله ی راز)

میتوان زیبا زیست...

نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،

نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!

لحظه ها میگذرند

گرم باشیم پر از فکر و امید...

عشق باشیم و سراسر خورشید...