کم کم غروب ماه خدا دیده می شود

صد حیف از این بساط که برچیده می شود

در این بهار رحمت و غفران و بندگی

خوشبخت آن کسی که بخشیده می شود...

روزهای آخر چقدر عرفانی ست

چشمهایم عجیب بارانی ست

عطر جنت تمام شد،افسوس

آخرین لحظه های مهمانی ست...

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم

سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان!

تا که همسفره ی تو،لحظه ی افطار شوم...

لا حول ولا قوه الا باالله العلی العظیم

هیچ نیرو و حرکتی نیست مگر بوسیله ی خدای والا و بزرگ.

خدایا! سال های سال در حفظ جلوه های ظاهری ایمانم کوشیدم.

نماز مستحبی بسیار خواندم،روزه گرفتم،شبهای درازی را به عبادت

گذراندم و بسیار ذکر تو گفتم،اما حالا،در میانه ی راه زندگی

احساس می کنم که از قافله ی مومنان تو جا مانده ام.

خدایا! خدای خوبم!

چه روزها سر بر سجده ی تو گذاشتم اما دلم از یقین به رحمت تو،

خالی بود و چه شبها که نوای (امن یجیب)سر دادم،

اما روحم پر از اضطراب و تشویش بود.

خدایا!در میان این خم و راست شدن ها،در لابه لای

یا قاضی الحاجات گفتن ها،در پیچ و خم تند اتفاق های زندگی،

کجا بود ایمان باطنی و یقین قلبی من به حضور مهربان تو؟و

 قدرت بی منتهایت که اینگونه مشوش و غمگین شدم.

خدایا! از همین امروز و از همین حالا کمکم کن تا به ایمان و یقین قلبی

برسم.تا باور کنم در لحظه لحظه ی زندگی ام حضور داری و در کمال رحمت

و رافت و مهربانی،مراقب من و زندگی ام هستی،

چه آنجایی که حضور دارم و هستم و چه آنجایی که حضور ندارم و نیستم...

(مهرنوش صفایی.مجله ی راز)

(فرا رسیدن ماه مبارک رمضان رو به تمامی دوستان عزیزم تبریک میگم،انشاالله ماه خوب و پر از خیر و برکتی باشه برای همه...التماس دعا)